امروزه ما شاهد پیشرفت بیسابقه تکنولوژی در عرصه پزشکی ،به منظور پیشبرد کیفیت مراقبت از بیمار، هستیم. سونوگرافی، سیتی اسکن، MRI، اسکنهای PET، علم ژنتیک و .. از این قبیل پیشرفتها هستند که راه درمان دارویی را و نحوه درمان بیماران را تغییر داده است.
متاسفانه برخی از این پیشرفتهای تکنولوژی به نتایجی که وعده دادهشده بود دست نیافتهاند و هنوز نیازمند بهبود در عملکرد خود میباشند. در حال حاضر سیستمی که میتواند در این راستا پیشرفت چشمگیری را به وجود آورد سیستم الکترونیکی گزارش پزشکی یا به اختصار EHR است.
با توجه به نیاز به جایگزینی نمودارهای کاغذی و حذف خطاهای قابل پیشگیری مانند دست خطهای ناخوانا لازم به ایجاد سیستمی بود که بتواند این موارد را پوشش دهد. سیستم EHR به وجود آمد تا بتواند به بهبود این موارد کمک کند. چهل و سه درصد پزشکانی که توسط انجمن پزشکی آمریکایی مورد بررسی قرار گرفته اند معتقدند که EHR کار آنها را سختتر کرده است. در بعضی از موارد این سیستمها باعث بازنشسته شدن پیش از موعد پزشکانی شده است که کار با این سیستمها را سخت میدانند. دلیل اصلی که توسط پزشکانی که این حرفه را رها کردهاند و یا به فکر ترک این حرفه هستند بیان شده است این است که این سیستمها رابطهی میان پزشک و بیمار را از بین برده است و به جای آن یک رابطه ناخوشایند با سیستمهای نرمافزاری ایجاد کرده است.
علاوه بر تداخلی که این سیستمها میان روابط پزشک و بیمار و پرستار و بیمار به وجودآورده است، مشکل دیگری نیز دارند که این مشکل ناشی از یکپارچه نبودن این سامانهها است که این خود به خودی خود باعث به وجود آمدن هزینههای اضافی، کارایی کم در سیستم میشود. در دنیای امروز، در مقولهی مراقبتهای ویژه، فناوریهایی مورد نیاز است که به طور همزمان قادر به ارتباط، ادغام و اشتراک باشد.
اگر ما قادر به پیادهسازی همچین سیستمهایی باشیم، EHR میتواند برای مراقبت از بیمار مفید باشد. برای این منظور یک راهکار اصلی این است که پزشکان علاوه بر سیاستگذاری در این زمینهها، در بطن پیادهسازی این نرمافزارها حضور داشته باشند. EHRها باید به همان اندازه که شبکههای اجتماعی کاربرپسند هستند، کاربرپسند باشند. فناوری باید ارتباط میان انسانها را افزایش دهد و فقط و فقط هدفش همین باشد ، ولی متاسفانه امروزه اکثر EHRهای ما برخلاف این قضیه هستند.
مجموعه خبره با توجه به مشکلات بالا در این زمینه پیشقدم شده و سیستم جامع بیمارستانی را راهاندازی کرده است که هدفش ایجاد ارتباط بلادرنگ میان پزشک و بیمار هست که خود مجوعهای از زیر سیستمهای یکپارچه است که به منظور افزایش بهرهوری و مراقبت هرچه بهتر از بیماران در مراکز درمانی در کنار هم قرار گرفته اند.